X:12 T: S:Upptecknad efter Elisabet Olofsdotter, Flors i Burs. M:C L:1/8 K:F C|F2 F> F A F A c|(cf) F> F G2 z F| w:1.~Dä räis-tä ’n köpp-mann y-var Ham--bur-gä brou, han (EG) G G (Gc) d f|e f d =B c2 z::A| w:had--dä ain dou--tar så dä-gä-li u trou. Så B> A B c d2 c> B|A G A c f2 z A| w:kum-mar där ’n ʃö-mann nå rou-än-dä i land. Han A> G G G d> c c E|F2 A> G F2 z:| w:sägg-dä: »ʃö-na jåm-frun, väm ska däu ha ti mann?» W:2. »ʃymännar vi ja älskä, ʃymännar vi ja ha, W: ʃymännar vi ja älskä, ti däss ja läggs i grav.» W: Män fadann gäinäst svardä: »Däu skall en intä fa, W: i mårgå ska ja lättä den ʃömann ijälsla.» W:3. Män saint um ’n aftän, när ʃymannen komm, W: han klappar uppa pourten mä säinä figgrar sma. W: Han rouptä: »ʃönä flikkä, däu släppar mi väll in? % rättelse i originalutgåvan W: Däu vait jå, att ja jär aldräkerästen din?» W:4. Å jåmfrun spragg ör säggi, rykkt låsä ifran, W: u nä ha han fikk säi, bläi ha järtelit glad. W: Ha tou ’an äi sin famn, u ha kysstä han så, W: at allä hännäs sårgar di måndä bortgå. W:5. Um mårgnen mykkä bittit, nä ʃömann skuddä gå, W: stou fadann bakum duri, var påst pa hånnom då, W: så droug ’en äut säin värjå u rändä äi ’äns bröst. W: Hun roupade u skrikade: »Nå mista ja min tröst.» W:6. ʃön jåmfrun hun bad nå sin fadar at fa låv W: i mårgå klåkkän åttä i skoug’n at få gå. W: Ja dä vu hun sökä mussikantana säks, W: ja dä vi hun dansä u hållä si täkk. W:7. Dä drakk hun si ett förgiftit glass väin, W: ja dätta gärdä hun fö aldräkerästen sin: W: »Ja lägg mi äi hans kistå, u sinä äi hans grav, W: så väilar ja förnögdar uppå läilä vännäns arm.»